Við Gudi smátt er stórt,
og er hann okkum hjá,
er virkið lættliga gjørt,
ljóst verður myrkrið tá;
men stórt er smátt, um hann
ei virkar okkum við,
um hjarta várt ei fann
hans dýra, sæla frið.
So verði alt várt verk
við honum gjørt! Og tá
skal sálin gerast sterk,
og verkið framgongd fá“

A.A. Rees

Her skal verða sagt frá hini gomlu søgu, hvussu alt tykist at miseynast, táið ein hevur ætlað at fera nógv gott og fegin vil nýta allan dagin at virka fyri Harran og gera eitt sindur her og eitt sindur har. Allar hindringar, ið kunnu, forða tá ætlanunum.

Hetta er okkum sera kunningt. 

Og táið kvøldið er komið, suffa vit: „So lítið varð avrikað!“

Men leiðir Harrans eru ikki leiðir okkara, og er dagurin givin honum upp í hendur, man hann tá ikki eisini síggja til, at úrslitið verður honum til heiðurs!