„Tikin ella latin eftir“ hevur O. Walton kallað hesa bók sína. Navnið er tikið úr Matt. 24:40. Hesin sannleikin um, at Harrin fer at koma aftur og taka tey, sum hava trúð á Hann, til sín, hevur kanska meir enn aðrir sannleikar í Skriftini ávirkað barnahjørtur, og hin stóri Barnavinurin hevur við hesum álvarsilga sannleika drigið børnini til sín. Hetta eiga vit, sum vaksin eru, ikki at gloyma.

Tað er bæði gaman og álvara í bókini. Tað er Petur, sum sigur frá um pápa og mammu og systin síni, um góði vinir sínar og hendingar í lívinum. Teir eru tíggju beiggar, sum allir eru uppkallaðir eftir Ápostlunum, og ein lítil systur sum er yngst av øllum, og søt og góð sum ein eingil. Um tað ræðuligu sorg, sum kemur til teirra, tá fýra lítlu beiggjar hansara doyggja av skarlaksfepri. Um hin lítla vin hansara, Reggie, sum er lamin og sum eigur 69 børn – størri og minni kríatúr – sum øll skulu passast, og hvussu eisini Reggie doyr. Men høvuðstátturin er um hvussuleiðis hetta eina – at verða tikin við, ella latin eftir – gjøgnum ymiskar hendingar, sum ikki her skal sigast frá, brennir seg so fast í sál hansara, at tað gerst honum ein stuðul gjøgnum alt lívið.